ملک فیصل عربستان
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
ملک فیصل عربستان را از این سایت دریافت کنید.
فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ملک فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
پرترهٔ رسمی، ۱۹۴۵
سومین پادشاه عربستان سعودی
حکومت ۱۹۶۴–۱۹۷۵ پیشین ملک سعود جانشین ملک خالد
دومین ولیعهد عربستان سعودی
دوران ۱۹۵۳–۱۹۶۴
پیشین سعود بن عبدالعزیز
جانشین محمد بن عبدالعزیز
پادشاه ملک سعود نایب‌السلطنه حجاز
جانشین خالد بن عبدالعزیز
پادشاه ملک عبدالعزیز
زاده ۱۴ آوریل ۱۹۰۶ ریاض، عربستان سعودی
درگذشته ۲۵ مارس ۱۹۷۵ (۶۸ سال)
ریاض، عربستان سعودی
آرامگاه گورستان العود، ریاض
همسر(ان)
سلطانه بنت احمد بن محمد بن احمد بن محمد بن ترکی السدیری
ملکه عفت بنت محمد بن عبدالله بن عبدالله بن ثنیان بن ابراهیم بن ثنیان بن سعود بن محمد بن مقرن آل سعود
هیا بنت ترکی بن عبدالعزیز بن عبدالله بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود بن محمد بن مقرن آل سعود
الجوهره بنت سعود الکبیر بن عبدالعزیز بن سعود بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود بن محمد بن مقرن آل سعود
حصه بنت محمد بن عبدالله آل مهنا
منیره بنت سحیم بن هتیمی الثنیان المهاشیر الخالدی
فاطمه بنت عبدالعزیز بن مشیط
فرزند(ان) پسران:
۱- عبدالله الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۲- محمد الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۳- سعود الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۴- عبدالرحمن الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۵- بندر الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۶- ترکی الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۷- خالد الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۸- سعد الفیصل بن عبدالعزیز آل سعود
دختران:
۱- ساره بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۲- لطیفه بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۳- لولوه بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۴- هیفاء بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۵- نوره بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۶- العنود بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۷- الجوهره بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۸- مشاعل بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۹- حصه بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
۱۰- منیره بنت فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
نام کامل
فیصل بن عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود بن محمد بن مقرنخاندان آل سعود
پدر ملک عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود بن محمد بن مقرن آل سعود
مادر طرفه بنت عبدالله آل شیخ
دین و مذهب اسلام، سنی
ملک فِیصَل بن عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود بن محمد بن مقرن آل سعود (زاده ۱۴ آوریل ۱۹۰۶ – درگذشته ۲۵ مارس ۱۹۷۵) فرزند سوم ملک عبدالعزیز، بنیان‌گذار پادشاهی عربستان سعودی، و سومین پادشاه این کشور از خاندان آل سعود در سال‌های ۱۹۶۴–۱۹۷۵ بود. او با پادشاه پیش از خود (ملک سعود) و ۴ پادشاه پس از خود (ملک خالد، ملک فهد، ملک عبدالله و ملک سلمان) برادر می‌باشد.[۱]ملک فیصل یکی از چند سیاست‌مداری بود که در سال ۱۹۷۳ تصمیم گرفتند تا در چارچوب سازمان اوپک صدور نفت به کشورهای غربی را متوقف کنند. این کار واکنشی به پشتیبانی کشورهای غربی از اسرائیل در جنگ با مصر و سوریه درخلال جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ بود. وی در زمینهٔ سیاست داخلی، بندر جده را ملی ساخت و آزادی داد و ستد بازرگانان دیگر کشورهای عرب را به سود بازرگانی محلی محدود کرد. در فوریۀ ۱۹۷۴ کنفرانس اسلامی نیز به ابتکار ملک فیصل در پاکستان تشکیل شد. قطعنامۀ این کنفرانس ظاهراً بر تمام آرمان‌های اعراب صحه می‌گذاشت و مهم‌تر آن‌که برای نخستین‌بار سازمان آزادی‌بخش فلسطین به عنوان تنها نمایندۀ مردم فلسطین در آن شرکت جست.
ملک فیصل در سال ۱۹۷۴ از سوی مجله تایم به عنوان «مرد سال» اعلام شد. ملک فیصل بن عبدالعزیز از پیشگامان مدرنیزه کردن عربستان و از مؤسسان ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی عربستان بود که ابتدا با مخالفت علما همراه بود. او برای راضی کردن آن‌ها یک صوت قرآن پخش کرد و علما نیز اجازه ورود تکنولوژی جدید را به او دادند. بعدها برادرزاده او به همراه عده‌ای به ایستگاه تلویزیونی یورش برد و توانست خسارت اندکی وارد کند؛ او در پی این اقدام آنان دستور اعدام خرابکاران را صادر کرد تا این که ملک فیصل در تاریخ ۲۵ مارس ۱۹۷۵ به‌دست برادرزاده خود، فیصل بن مساعد ترور شد.[۲]
تشکیل اوپک[ویرایش]
در سپتامبر ۱۹۶۰ دولت عراق کشورهای ایران، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا را به نشستی در بغداد دعوت کرد تا در مورد کاهش قیمت مواد خام تولید شده توسط کشورهای متبوع خود به مذاکره بپردازند. این کشورها با آرمان محافظت از منافع خود اقدام به بنیان‌گذاری سازمان واحدی موافقت کردند که به اختصار «اوپک» نامیده شد. این سازمان در راستای دفاع در مقابل سیاست استثماری شرکت‌های بزرگ نفتی مشهور به «هفت خواهر» پدید آمد که به دلیل در اختیار داشتن فناوری تولید نفت و تسلط بر شبکه ترابری نفت خام، از افزایش قیمت نفت جلوگیری می‌کردند و ارزش آن را به صورت مصنوعی در بازار پایین نگه می‌داشتند. بنیان‌گذاری اوپک، جان تازه‌ای به همگرایی کشورهای جهان سوم و ایجاد قدرت چانه‌زنی در برابر کشورهای ثروتمند داد؛ زیرا در آن هنگام، بیشتر کشورهای جهان سوم، چیزی جز مواد خام برای صادرات نداشتند. فؤاد روحانی از ایران نخستین دبیرکل اوپک بود. روحانی به مدت چهار سال این سمت را بر عهده داشت.
منابع[ویرایش]
↑ Saudi royal family
↑ James Wynbrandt (2010). . Infobase Publishing. p. 236. ISBN 978-0-8160-7876-9. Retrieved 16 December 2016.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فیصل بن عبدالعزیز آل سعود موجود است.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Faisal of Saudi Arabia». در ، بازبینی‌شده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۲.
Winder, R. Bayly. "Fayṣal b. ʿAbd al- ʿAzīz b. ʿAbd al- Raḥman āl Suʿūd (ca. 1323–95/ca. 1906–75)." Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2007. Brill Online. ۲۸ مارس ۲۰۰۷
سلف:
فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
فیصل بن عبدالعزیز آل سعود
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آلِ سُعود، سلسله‌ای منسوب به سعود بن محمد بن مِقْرِن که از ۱۱۴۸ق/۱۷۳۵م به بخشی از جزیره عربستان فرمان رانده است و اکنون نیز بر کشور عربستان سعودی که نام خود را از آن سلسله برگرفته، فرمان می‌راند. یکی از مشهورترین فرمانروایان آل سعود فیصل بن عبدالعزیز است.
فهرست مندرجات
۱ - سیر فرمانروایی
۱.۱ - مقام نخست وزیری
۱.۲ - سیاست خارجی ۱.۳ - سیاست داخلی ۱.۴ - اختیارات فیصل
۱.۵ - پیمان ملک فیصل با عبدالناصر
۱.۶ - حمله به کنسولگری آمریکا
۱.۷ - کنفرانس سران عرب
۱.۸ - واگذاری استخراج نفت
۱.۹ - تشکیل سازمان اوپک
۱.۱۰ - خروج نیروهای بریتانیا از منطقه
۱.۱۱ - رودرویی عربستان با ایران
۱.۱۲ - انزوای سیاسی ملک فیصل
۱.۱۳ - کودتا برعلیه فیصل
۱.۱۴ - توافقات ملک فیصل با انور سادات
۱.۱۵ - قطع صدور نفت به آمریکا
۱.۱۶ - تشکیل کنفرانس اسلامی
۱.۱۷ - کشته شدن فیصل
۲ - پانویس ۳ - منبع
۱ - سیر فرمانروایی
[ویرایش]
فیصل بن عبدالعزیز (حک : ۱۳۸۴-۱۳۹۵ق/۱۹۶۴-۱۹۷۵م)؛ او یکی از مشهورترین فرمانروایان آل سعود بود و در جنگ‌های پدر با آل رشید و شریفان مکه شرکت جست.
۱.۱ - مقام نخست وزیری
پس از مرگ پدر و آغاز سلطنت ملک سعود به تکاپو افتاد تا قدرتی کسب کند. در آن ایام با استفاده از ناتوانی ملک سعود در ادارۀ کامل امور و پیشنهاد طرح‌های اصلاحی، به مقام وزارت امور خارجه و نخست‌وزیری دست یافت و راه را برای دستیابی به تخت هموار ساخت. وی در دوران نخست‌وزیری که مستقل از شاه ادارۀ امور را در دست داشت.
۱.۲ - سیاست خارجی
در شوال ۱۳۷۷ق/آوریل ۱۹۵۸م عربستان را وارد جرگۀ کشورهای طرفدار سیاست بی‌طرفی مثبت (عدم تعهد) کرد و ستیزه‌جویی فرانسه با الجزایر و پنجه افکندن انگلستان بر واحۀ بوریمی و دخالت در شیخ‌نشین‌های خلیج فارس و پشتیبانی آمریکا از اسرائیل را محکوم شمرد.
۱.۳ - سیاست داخلی
در زمینۀ سیاست داخلی، بندر جده را ملی ساخت و آزادی داد و ستد بازرگانان دیگر کشورهای عرب را به سود بازرگانی محلی محدود کرد. نیز سیاست صرفه‌جویی سخت‌گیرانه‌ای در پیش گرفت و از وارد شدن کالاهای تجملی جلوگیری کرد و هزینۀ خاندان درباری را اندکی کاست، ولی چون صرفه‌جویی او بودجه‌های مربوط به پیشرفت اقتصادی و فرهنگی کشور را هم در بر می‌گرفت، بهانه‌ای به دست مخالفان داد.
۱.۴ - اختیارات فیصل
فیصل بلافاصله پس از آن‌که قدرت را در دست گرفت، به اختیارات خود افزود: نخست‌وزیری و وزارت امور خارجه و فرماندهی عالی نیروهای ارتشی را خود عهده‌دار شد و برادرش خالد را به معاونت و سپس جانشینی برگزید.
۱.۵ - پیمان ملک فیصل با عبدالناصر
در ربیع‌الثانی ۱۳۸۵ق/اوت ۱۹۶۵م پس از کوشش‌هایی که برای بهبود روابط عربستان و مصر به عمل آمد، عبدالناصر و ملک فیصل در باب مسألۀ یمن به گفت‌وگو پرداختند که حاصل آن پیمانی بود که مقرر می‌داشت فیصل از دخالت نظامی بر ضد دولت انقلابی یمن و کمک به امام البدر دست بردارد و دولت مصر نیز متعهد می‌شد که نیروهای خود را از یمن فرا خواند و دارایی‌های برخی از سعودی‌ها را که در مصر توقیف شده بود، آزاد کند. [۱][۲]
۱.۶ - حمله به کنسولگری آمریکا
تجاوز اسرائیل به مصر و سوریه و اردن در ربیع‌الاول ۱۳۸۷ق/ژوئن ۱۹۶۷م مردم عربستان را به تکانی سخت واداشت و ایشان به کنسولگری آمریکا در ظهران هجوم بردند. در رأس تنوره کار به تیراندازی کشید و تعدادی از آمریکایی‌ها و عرب‌ها زخمی شدند. فیصل برخی از افسران ارتش را بازداشت کرد و مقررات حکومت نظامی برقرار ساخت.
۱.۷ - کنفرانس سران عرب
آنگاه در پی فشارهای داخلی و خارجی، در کنفرانس سران عرب در خَرطوم (جمادی‌الاول ۱۳۸۷ق/اوت ۱۹۶۷م)، همراه کویت و لیبی متعهد شد که سالانه ۱۳۵ میلیون لیرۀ استرلینگ برای بازسازی اقتصاد جمهوری متحد عربی و اردن بپردازد. همچنین مقرر شد که نیروهای جمهوری متحد عربی و عربستان از یمن خارج شوند، اما این گرایش فیصل به جمهوری متحد عربی دوام چندانی نیافت و دوباره دستخوش تیرگی شد.
۱.۸ - واگذاری استخراج نفت
فیصل همزمان با این فعالیت‌ها همکاری خود را با شرکت‌های نفتی غرب به‌ویژه آمریکا فشرده‌تر کرد. در ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م کویت و سعودی موافقت کردند که استخراج نفت در منطقۀ بی‌طرف را به دو شرکت آمریکایی و ژاپنی واگذارند.
۱.۹ - تشکیل سازمان اوپک
در ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸م سازمان «کشورهای عربی تولیدکننده و صادرکننده نفت» (اوپک) با شرکت سعودی و کویت و لیبی پی‌ریزی شد و وزیر نفت عربستان دبیر کلی آن را به عهده گرفت. در همین سال دانشگاه ملک عبدالعزیز در مدینه تأسیس شد.
۱.۱۰ - خروج نیروهای بریتانیا از منطقه
در این ایام دولت بریتانیا به سبب بودجۀ کمرشکنی که برای نگهداری نیروهای نظامی خویش در جزایر و شیخ‌نشین‌های خلیج فارس متحمل می‌شد، نیروهای خود را از منطقه خارج کرد.
۱.۱۱ - رودرویی عربستان با ایران
خروج بریتانیا از منطقه، سعودیان را رودروی ایران قرار داد که از روزگاری بس دور، جزایر بحرین را طلب می‌کرد و اکنون خواستار بخش بزرگی از فلات قاره بود. پیامد گفت‌وگوی ملک فیصل و محمدرضا پهلوی پیرامون این سرزمین در سال‌های ۱۳۸۵-۱۳۸۸ق/۱۹۶۵-۱۹۶۸م انعقاد پیمانی دربارۀ تقسیم فلات قاره و دفاع مشترک از شیخ‌نشین‌ها به هنگام بیرون رفتن انگلیسیان بود.
۱.۱۲ - انزوای سیاسی ملک فیصل
ملک فیصل در زمینۀ سیاست داخلی گام‌هایی در راه پیشبرد صنایع کشور برداشت. نیز پس از اعمال فشار‌هایی که یاد آن گذشت، به مصادرۀ نشریات دست زد و محدودیت‌هایی برای ورود روزنامه‌های عربی و غیرعربی برقرار کرد. این وقایع و نیز سلطۀ روزافزون قدرت‌های غربی بر نفت عربستان، موجب مخالفت دو تن از برادران شاه به نام‌های سلطان و فهد که به ترتیب وزیر دفاع و وزیر کشور بودند گردید و کشمکش‌های سختی در درون خاندان آل سعود درگرفت که همراه با ناکامی‌های فیصل در روابط خود با جمهوری متحد عربی، موجب انزوای سیاسی وی در جهان عرب و بروز جنبش‌های آزادیخواهانه در داخل کشور شد.
۱.۱۳ - کودتا برعلیه فیصل
در ۱۳۸۹ق/۱۹۶۹م کودتایی بر ضد فیصل کشف شد. دو سازمان ملی «جنبش ناسیونالیست‌های عرب» و «همبستگی مردم شبه جزیرۀ عربی» این کودتا را طرح‌ریزی کرده بودند. رهبری جناح لیبرال را احمد یوسف طویل به عهده داشت. پس از کشف کودتا، تعداد بسیاری بازداشت شدند و بسیاری از افسران و روشنفکران و دانشجویان به زندان افتادند. [۳][۴]
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟