کاکا سنگی ویکی پدیا

کاکا سنگی ویکی پدیا را از این سایت دریافت کنید.

ماجرای سرهایی که بدنشان زیر زمین بود!

در امتداد سواحل جنوب شرقی جزیره راپا نوی، مجسمه های قول پیکری وجود دارند که نمایانگر روحیه رهبران راپا نویی و بومیان این جزیره هستند. جزیره ای که به جزیره

ماجرای سرهایی که بدنشان زیر زمین بود!

1398-07-14

رازهای مجسمه های جزیره ایستر

در امتداد سواحل جنوب شرقی جزیره راپا نوی، مجسمه های قول پیکری وجود دارند که نمایانگر روحیه رهبران راپا نویی و بومیان این جزیره هستند. جزیره ای که به جزیره ایستر شهرت دارد. به عنوان دورافتاده ترین جزیره موجود بر روی کره زمین، راپا نوی (Rapa Nui) در حدود ۱.۲۸۹ مایلی جزیره پیتکرن در جنوب شرقی اقیانوس آرام واقع شده است. به طور کلی، مردمانی از  نژاد پلینزی ساکن این جزیره هستند. با الی گشت همراه شوید تا  با هم سری به این جزیره دور افتاده بزنیم و از رمز و راز این مجسمه ها آگاه شویم.

مطالب مرتبط:سفر به جزیره ایستر و مجسمه‌ های عجیبش +‌ ویدیودور افتاده ترین جزیره های جهان+ تصویر

این مجسمه ها که نام سنتی و باستانی آن ها “موی” (moai) است، بین سال های ۱۱۰۰ تا ۱۵۰۰ بعد از میلاد مسیح، از سنگ های آتشفشانی و توسط مردم پولینزیایی باستان ساخته شده است. این مجسمه ها از نظر اندازه با هم متفاوت هستند و بزرگترین آن ها حدود ۱۰ متر ارتفاع دارد. گرچه اهمیت این مجسمه ها و دلیل ساختنشان هنوز هم مثل یک راز باقی مانده است، اما به نظر می رسد موی ها به عنوان نمایندگانی از از اجداد بومیان این منطقه بوده اند. افراد قبیله احتمالا هر بار که یکی از بزرگان قبیله از دنیا می رفته، یک مجسمه را به یاد و نام او برش می داده اند.

این مجسمه ها یا به قول اهالی جزیره “موی” ها از سنگ های آتشفشانی سرسخت ساخته شده اند. مجسمه سازان آب را بر روی سنگ های آتشفشانی می ریختند تا هنگامی که به آن شکل دادند، سفت و سخت شود. برای ساخت هر مجسمه، یک تیم متشکل از پنیج یا شیش مجسمه ساز تشکیل می شد که که حدود یک سال بر روی آن کار می کردند. اکثر این مجسمه ها در همان معدنی که ساخته می شدند، باقی می ماندند. اما بسیاری از آن ها هم در کنار سواحل این جزیره نصب شده اند و برخی نیز به طور پراکنده داخل جزیره یافت شده اند.

هر کدام از این مجسمه ها حدود ۱۸ تن وزن دارند، بنابراین به نظر می رسد که بومیان جزیره کار بسیار سختی را برای جا به جایی این مجسمه ها به قسمت های مخنلف جزیره داشتند.

طی سال ها گذشته و از زمانی که این سر ها توسط مهاجران اروپایی در سال ۱۷۲۲ کشف شدند، عکس های بیشماری از این مجسمه گرفته شده است و مطالعات گسترده ای توسط دانشمندان بر روی آن ها صورت گرفته است. در یکی از اولین کاوش هایی در سال ۱۹۱۴ در این منطقه انجام گرفت، مشخص شد که این سرها به بدن هایی متصل اند که در زیر زمین پنهان شده اند. دلیل پنهان شدن بدن این مجسمه ها در زیر زمین، فرساش طبیعی و رانش زمین این جزیره در گذشته عنوان شد.

این اطلاعات به طور گسترده در مطبوعات منتشر نشد، به همین خاطر مردم تصور می کردند که این سر و شانه ها که بر روی خاک هستند، کل بدنه مجسمه هستند.

آقای تیلبورگ (Jo Anne Van Tilburg)، باستان شناس و پژوهشگر موسسه باستان شناسی UCLA و مدیر موسسه هنری Rock  است که طی سال های متمادی درباره این مجسمه ها مقاله نوشته و سخنرانی کرده است. او در سال ۱۹۹۸ پروژه باستان شناسی مجسمه های جزیر ایستر را به کمک ساکنان بومی این جزیره آغاز کرد تا به وسیله مدرن ترین تجهیزات آن زمان، درباره هر مجسمه مستند سازی کند.

هنگامی که او عکس های این مجسمه ها را در وبسایت EISP منتشر کرد، توجهات و بازدیدها از این وبسایت دو برابر شد. تیلبورگ می گوید: «من هم مثل شما فکر می کردم، زیرا که تمام عکس هایی که در اینترنت یافت می شد نشان گر سرهایی بزرگ بود که بر روی خاک قرار دارند، ولی اکنون همه می دانیم که این سرها، بدن هم دارند. من خیلی خوشحالم که توانستم به آگاهی بشریت از یک راز بزرگ کمک کنم».

او گفت: «آنچه که ما در زیر پایه یکی از مجسمه ها پیدا کردیم، یک سنگ امضا شده بود، سنگی از جنس بازالت با یک نقاشی به شکل هلال و رنگ قهوه ای. با گذشت زمان، متوجه شدیم که بر روی تمام مجسمه ها این امضا ها وجود دارد. شاید آن ها می دانستند که این جامعه روزی از بین می رود و می خواستند که هویت خودشان را به آیندگان نشان دهند و این مجسمه ها را به نام خود ثبت کنند».

اینکه افراد این جزیره چطور این مجسمه های غول پیکر را منتقل می کردند هنوز هم مشخص نیست و شاید از عجایب روزگار باشد. در برخی از افسانه ها گفته شده است که مجسمه ها خودشان به محل مورد نظرشان راه رفته اند. شاید طناب هایی را به قسمت های مختلف مجسمه می بسته اند و هر بار گوشه ای از آن را می کشیدند.

مجسمه هایی که منتقل شده اند دارای پایه هایی بزرگتر اند که در لبه های آن ها شکسته شده است. این قضیه، احتمال کشیده شدن آن ها بر روی زمین را بیشتر می کند. نظریه دیگری که در اینباره بیان شده، می گوید شاید این مجسمه ها توسط ارابه هایی به مقصد منتقل شده اند و آنجا توسط طناب هایی به حالت ایستاده قرار گرفته اند.

در سال ۱۹۹۸، تیلبورگ تلاش کرد تا یک نمونه تقلبی مشابه این مجسمه ها به این شکل جا به جا کند. برای اینکار ۶۰ مرد به سختی تلاش کردند تا این ماکت بر روی سورتمه ۱۰۰ متر جابه جا کنند. از نظر تیلبورگ این روشی بوده که مورد استفاده مردمان گذشته قرار گرفته است.

منبع مطلب : www.eligasht.com

جزیره ایستر

جزیره ایستر

مختصات: ۲۷°۷′ جنوبی ۱۰۹°۲۲′ غربی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جزیره ایستر Rapa Nui Isla de Pascua قلمروه ویژه

یک موآی پرچم مهر

مختصات: ۲۷°۷′ جنوبی ۱۰۹°۲۲′ غربی

کشور  شیلی جزیره - مجمع الجزایر - موقعیت اقیانوس آرام پایتخت هانگاروا

انضمام به شیلی ۹ سپتامبر ۱۸۸۸

مدیریت

• شهردار Luz Zasso Paoa

مساحت

• کل ۱۶۳٫۶ کیلومتر مربع (۶۳٫۲ مایل مربع)

جمعیت (۲۰۱۰) • کل ۴٬۸۸۸

نام اهلیت(ها) Rapa Nui یا Pascuense

منطقه زمانی یوتی‌سی ۶- (UTC)

پیش‌شماره(های) تلفن ۳۲ ۵۶

واحد پول پزو شیلی (CLP)

زبان رسمی اسپانیایی، Rapa Nui

جزیره ایستر (به زبان پولی‌نزیایی: راپا نوئی («راپای بزرگ»))، (به اسپانیایی: Isla de Pascua) جزیره‌ای است در اقیانوس آرام جنوبی متعلق به کشور شیلی. این جزیره با اینکه ۳٬۵۱۵ کیلومتر (۲٬۱۸۵ مایل) در غرب خاک اصلی شیلی قرار گرفته اما استانی جدا از منطقه والپارایسو (Valparaíso) شیلی به‌شمار می‌آید. نزدیکترین جزیره همسایه با جزیره ایستر به نام سالائی گومز (Sala-y-Gomez) که در ۴۰۰ کیلومتری شرق ایستر قرار دارد نیز جزء همان منطقه و استان به‌شمار می‌آید. نزدیکترین جزیره مسکونی به ایستر جزیره پیت‌کرن است که در ۲٬۰۷۵ کیلومتری (۱٬۲۹۰ مایلی) غرب ایستر قرار دارد. مساحت جزیره ۱۶۳٫۶ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۳٬۷۹۱ نفر است (سرشماری ۲۰۰۲م). ۳٬۳۰۴ نفر از جمعیت جزیره در مرکز آن شهر هانگا روآ زندگی می‌کنند.

جزیره ایستر به ویژه بخاطر تندیس‌های ۴۰۰ ساله عجیب باستانی خود معروف است. به این تندیس‌ها که در راستای کرانه دریا به خط ایستاده‌اند موآی گفته می‌شود.

تاریخچه[ویرایش]

ساکنان اولیه این جزیره ریشه پلی نزیایی دارند. (DNA گرفته شده از استخوان‌ها نیز این را تأیید می‌کند) و به احتمال قوی آن‌ها از جزایر مارکوس و در ۳۱۸ میلادی به این جزیره آمدند. (آزمایش کربن از نی‌های یافت شده در یک قبر این را تأیید می‌کند). گمان می‌شود که مهاجران اولیه که احتمالاً در دریا گم شده بودند، به تعداد کم (کمتر از ۱۰۰نفر) و در چند قایق به این جزیره آمدند. در زمان ورود آن‌ها بیشتر جزیره جنگلی و پر از پرندگان بود و شاید مهمترین منطقه برای پرورش پرندگان در منطقه پلی نزیا بوده‌است. اولین بازدید کنندگان اروپایی این جزیره، سنتهای شفاهی ساکنان اولیه این جزیره را ثبت کردند. در این سنتها، جزیره نشینان ایستر ادعا کرده‌اند که یک فرمانده به نام «هوتو ما توآ» در یک یا دو قایق بزرگ به همراه همسر و خانواده‌اش به جزیره آمدند. در صحت این افسانه و همچنین تاریخ دقیق سکونت اولیه این جزیره ابهام وجود دارد. ادبیات منتشره در مورد اولین سکونت جزیره ۳۰۰–۴۰۰ میلادی را عنوان می‌کند یا تقریباً زمانی‌که اولین انسان‌ها در هاوایی سکونت گزیدند. برخی دانشمندان دیگر معتقدند که جزیره ایستر تا زمان ۷۰۰–۸۰۰ میلادی مسکونی نبوده‌است. ساکنان اولیه این جزیره به نظر می‌رسد که از غرب و از جزایر مارکوس آمده‌اند. این افراد با خود موز، سیب زمینی شیرین، نیشکر و گوش فیل آوردند. بر طبق افسانه‌های ثبت شده توسط مسیونرها در دهه ۱۸۶۰ این جزیره دارای سیستم طبقاتی مشخصی بود. یک شاه که دارای قدرت خدا مانند بوده، از زمان هوتو ماتوآ بر جزیره حکمرانی می‌کرده. قابل مشاهده‌ترین عنصر در فرهنگ این جزیره، ساخت موآی حجیم و غول پیکر است که قسمتی از نیایش اجداد و نیاکان بوده‌است. موآی‌ها دارای ظاهری متحدالشکل می‌باشند که در کناره تمام ساحل بر پا شده‌اند و نشانگر اعمال حکومت مرکزی می‌باشد. علاوه بر خانواده سلطنتی، ساکنان این جزیره شامل کاهنان، سربازان و تجار بوده. آخرین شاه، به همراه خانواده‌اش به عنوان بردگان در دهه ۱۸۶۰ در معادن پرو مردند. پس ازآن شاه یک نشانه سمبلیک پیدا کرد.

نام[ویرایش]

جای جزیره ایستر در اقیانوس آرام

قدیمی‌ترین نام شناخته شده این جزیره، Te Pito Ote Henua به معنی مرکز جهان بوده‌است. در دهه ۱۸۶۰، دریانوردان تاهیتی به جزیره نام Rapa Nui دادند به معنی راپای بزرگ و این به خاطر شباهت جزیره به یکی دیگر از اجزای پلی نزیا به نام Rapa Iti به معنی راپای کوچک بوده. مشهورترین نام این جزیره یعنی ایستر(Easter) به خاطر اولین بازدید ثبت شده اروپاییان توسط Dutch Admiral بوده که در شنبه عید پاک ۱۷۲۲ اتفاق افتاده.

موقعیت[ویرایش]

این جزیره در ۳۶۰۰ کیلومتری غرب شیلی واقع شده. جزیره ایستر یکی از جزایر مسکونی منفرد جهان می‌باشد. این جزیره تقریباً مثلثی شکل است و مساحت آن ۶/۱۶۳ کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر ۷۹۱/۳ دارد. این جزیره متشکل از ۳ کوه آتشفشانی می‌باشد.

جمعیت[ویرایش]

در سال ۱۹۸۲ تقریباً ۷۰٪ جمعیت جزیره ایستر راپانویی (ساکنان بومی پولی‌نزی) بودند اما در سال ۲۰۰۲، راپانویی‌ها تنها ۶۰٪ را تشکیل می‌دادند. شیلی‌های اروپایی نژاد ۳۹٪ را تشکیل می‌دادند و ۱٪ باقی‌مانده آمریکایی الاصل (شیلی) بودند. تراکم جمعیت در این جزیره، ۲۳ نفر در هر کیلومتر مربع است.

فرهنگ[ویرایش]

مردم ایستر در طول تاریخ سیستم خط تصویری ویژه خود بوجود آوردند. دست‌نوشته‌های آن‌ها نیز مانند ابعاد دیگر جامعه دور افتاده و مرموزشان هنوز قابل فهم نیستند. هرگز روی جزیره بیش از ۷۰۰۰ نفر زندگی نکرده‌اند. حدوداً بعد از سال ۱۶۰۰ م فرهنگ آن‌ها به‌طور ناگهانی و با شدت رو به زوال نهاد.

موآی[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: موآی

موآی

منبع مطلب : fa.wikipedia.org