کشورهای سازمان همکاری شانگهای
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
کشورهای سازمان همکاری شانگهای را از این سایت دریافت کنید.
سازمان همکاری شانگهای
سازمان همکاری شانگهای
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سازمان همکاری شانگهای
؛ چینی ساده‌شده: 上海合作组织
روسی: Шанхайская организация сотрудничества
عضو ناظر شریک گفتگو
کوته‌نوشت SCO نام پیشین شانگهای ۵
بنیان‌گذاری ۱۵ ژوئن ۲۰۰۱
گونه امنیت متقابل، سیاسی، سازمان اقتصادی
ستاد پکن، چین (دبیرخانه)
تاشکند، ازبکستان (کمیتهٔ اجرایی)
از اعضای چین هند ایران قزاقستان قرقیزستان پاکستان روسیه تاجیکستان ازبکستان
کشورهای ناظربلاروس مغولستان ایران
شرکای گفتگوارمنستان جمهوری آذربایجان کامبوج نپال سریلانکا ترکیه
شرکت کنندگان مهمانانجمن ملل آسیای جنوب شرقی
کشورهای مستقل همسود ترکمنستان سازمان ملل متحد زبان رسمی چینیروسی[۱] دبیرکل ژانگ مینگ وبگاه
eng.sectsco.org (دبیرخانه)
ecrats.org/en/ (کمیتهٔ اجرایی)
سازمان همکاری‌های شانگهای (انگلیسی: Shanghai Cooperation Organization) (در ابتدا شانگهای ۵) سازمانی اوراسیایی میان‌دولتی است که برای همکاری‌های چندجانبهٔ امنیتی، اقتصادی و سیاسی تشکیل شده‌است. این سازمان در سال ۱۹۹۶ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه، پایه‌گذاری شد. اندکی بعد، ازبکستان هم به این سازمان پیوست و این سازمان رسماً به «سازمان همکاری شانگهای» تغییر نام داد[۲]علاوه بر اعضای اصلی، ابتدا مغولستان در سال ۲۰۰۴ و یک سال بعد ایران، پاکستان، هند و افغانستان در سال ۲۰۰۵ و پس از آن بلاروس به عنوان عضو ناظر به سازمان ملحق شدند.
در تاریخ ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵ این سازمان با عضویت هندوستان و پاکستان موافقت نمود و این دو کشور در کمتر از دو سال همه شرایط برای عضویت کامل این سازمان را اجرا کردند و عضویت این دو کشور در سازمان همکاری شانگهای در اجلاس رهبران کشورهای عضو این سازمان که طی در ژوئیه ۲۰۱۷ در آستانه، پایتخت قزاقستان، برگزار شد، به تصویب رسید. و در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱ با سفر سید ابراهیم رئیسی به دوشنبه پایتخت تاجیکستان این سازمان با عضویت ایران موافقت نمود که عضویت رسمی ایران در این سازمان منوط به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران است.[۲]
نقش این سازمان از زمان تأسیس آن تا کنون در منطقه افزایش یافته‌است. این سازمان، بر خلاف سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و پیمان ورشو سابق، هنوز یک معاهدهٔ دفاعی چندجانبه به‌شمار نمی‌رود.
نام‌های رسمی[ویرایش]
چینی و روسی زبان‌های رسمی سازمان همکاری شانگهای هستند.[۳] نام رسمی سازمان به زبان‌های زیر عبارت‌اند از:
چینی
چینی (الفبای ساده): 上海合作组织
گفتار: شانگهای هِتزو تسوچژی
روسی
روسی: Шанхайская организация сотрудничества - ШОС
گفتار: شانگهایسکایا اُرگانیزاتسیا سُترودنیچِستوا
عضوها[ویرایش]
روسیه چین قزاقستان قرقیزستان تاجیکستان ازبکستان پاکستان هند ایران
ناظران[ویرایش]
مغولستان افغانستان بلاروس
شرکای بحث و گفتگو[ویرایش]
ارمنستان جمهوری آذربایجان کامبوج نپال ترکیه سریلانکا
میهمانان[ویرایش]
تعدادی از نهادهای بین‌الملل و کشورها دعوت می‌شوند.
انجمن ملل آسیای جنوب شرقی
کشورهای مستقل همسود ترکمنستان سازمان ملل متحد ↓تاسیس چین قزاقستان قرقیزستان روسیه تاجسکتان ازبکستان هند پاکستان مغولستان ایران افغانستان بلاروس سریلانکا ترکیه کامبوج آذربایجان نپال ارمنستان | ۱۹۹۴ | ۱۹۹۵ | ۱۹۹۶ | ۱۹۹۷ | ۱۹۹۸ | ۱۹۹۹ | ۲۰۰۰ | ۲۰۰۱ | ۲۰۰۲ | ۲۰۰۳ | ۲۰۰۴ | ۲۰۰۵ | ۲۰۰۶ | ۲۰۰۷ | ۲۰۰۸ | ۲۰۰۹ | ۲۰۱۰ | ۲۰۱۱ | ۲۰۱۲ | ۲۰۱۳ | ۲۰۱۴ | ۲۰۱۵ | ۲۰۱۶ | ۲۰۱۷ | ۲۰۱۸ | ۲۰۱۹ | ۲۰۲۰ | ۲۰۲۱ | ۲۰۲۲
عضو ناظر شریک گفتگو
ساختار سازمانی[ویرایش]
دبیران شورای روسای کشورها
دوره نام
دبیر اجرائی۲۰۰۴–۲۰۰۶ Zhang Deguang
دبیرکل۲۰۰۷–۲۰۰۹ Bolat Nurgaliyev
۲۰۱۰–۲۰۱۲ Muratbek Imanaliyev
۲۰۱۳–۲۰۱۵ Dmitry Mezentsev
۲۰۱۶–۲۰۱۸ رشید علیم‌اف
۲۰۱۹–۲۰۲۱ ولادیمیر نوروف
۲۰۲۲–تاکنون ژانگ مینگ
فهرست اجلاس[ویرایش]
اجلاس سران دولت تاریخ کشور محل
۱۴ ژوئن ۲۰۰۱ چین شانگهای
۷ ژوئن ۲۰۰۲ روسیه سنت پترزبورگ
۲۹ مه ۲۰۰۳ روسیه مسکو
۱۷ ژوئن ۲۰۰۴ ازبکستان تاشکند
۵ ژوئیه ۲۰۰۵ قزاقستان آستانه
۱۵ ژوئن ۲۰۰۶ چین شانگهای
۱۶ اوت ۲۰۰۷ قرقیزستان بیشکک
۲۸ اوت ۲۰۰۸ تاجیکستان دوشنبه
۱۵–۱۶ ژوئن ۲۰۰۹ روسیه یکاترینبورگ
۱۰–۱۱ ژوئن ۲۰۱۰ ازبکستان تاشکند[۴]
۱۴–۱۵ ژوئن ۲۰۱۱ قزاقستان آستانه[۵]
۶ و ۷ ژوئن ۲۰۱۲ چین پکن
۱۳ سپتامبر ۲۰۱۳ قرقیزستان بیشکک
۱۱ و ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۴ تاجیکستان دوشنبه
۹–۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵ روسیه یوفا
۲۳–۲۴ ژوئن ۲۰۱۶ ازبکستان تاشکند[۶]
۸ و ۹ ژوئن ۲۰۱۷ قزاقستان آستانه
۹ و ۱۰ ژوئن ۲۰۱۸ چین چینگ‌دائو
۱۴–۱۵ ژوئن ۲۰۱۹ قرقیزستان بیشکک[۷]
۱۰ نوامبر ۲۰۲۰ روسیه ویدئو کنفرانس[۸]
۱۶–۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱ تاجیکستان دوشنبه[۹]
در مورد سازمان همکاری شانگهای در ویکی تابناک بیشتر بخوانید
حقیقت همیشه تابناک است|پر بیننده ترین سایت خبری تحلیلی فارسی زبان جهان|اخبار سیاسی اخبار فرهنگی اخبار اجتماعی اخبار اقتصادی اخبار ورزشی در سایت تابناک
در مورد سازمان همکاری شانگهای در ویکی تابناک بیشتر بخوانید
کلیاتسازمان همکاری شانگهای سازمانی میان‌دولتی است که برای همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل شده‌است. این سازمان در سال ۲۰۰۱ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه، پایه‌گذاری شد. نقش اصلی و تعیین‌کننده را، در سازمان شانگهای، دو کشور چین و روسیه تشکیل می‌دهند. سازمان همکاری شانگهای در حقیقت ترکیب جدید سازمان «شانگهای ۵» است که در سال ۱۹۹۶ تأسیس شده بود، ولی نام آن پس از عضویت ازبکستان به «سازمان همکاری شانگهای» تغییر داده شد.
اعضای ناظرعلاوه بر اعضای اصلی، ابتدا مغولستان در سال ۲۰۰۴ و یک سال بعد ایران، پاکستان، هند و افغانستان در سال ۲۰۱۲ و پس از آن بلاروس به عنوانعضو ناظر به سازمان ملحق شدند. ایران در ادامه به عضور اصلی و دائم تبدیل شد.
عضویت هند و پاکستان در شانگهایدر تاریخ ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵ این سازمان با عضویت هندوستان و پاکستان موافقت نمود و این دو کشور در کوتاه‌تر از دو سال همه شرایط برای عضویت کامل این سازمان را اجرا کردند و عضویت این دو کشور در سازمان همکاری شانگهای در اجلاس رهبران کشورهای عضو این سازمان که طی در ژوئیه ۲۰۱۷ در آستانه، پایتخت قزاقستان، برگزار شد، به تصویب رسید.
نقش این سازمان از زمان تأسیس آن تاکنون در منطقه افزایش یافته‌است. این سازمان، بر خلاف سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و پیمان ورشوسابق، هنوز یک معاهده دفاعی چندجانبه به‌شمار نمی‌رود.
عضو‌های اصلیبر اساس آخرین تغییرات در حال حاضر روسیه، چین، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، هند، ایران و پاکستان اعضای اصلی سازمان هستند.
عضو‌های ناظرهمچنین بر اساس آخرین تغییرات مغولستان، افغانستان و بلاروس اعضای ناظر این سازمان هستند.
سازمان همکاری شانگهای از دل رقابت قدرت‌های بزرگ برسر منطقه ژئوپلیتیک آسیای میانه ظهور کرد. هدف اولیه تأسیس این سازمان، غیرنظامی‌کردن مرز بین چین و شوروی بود.
گروه «شانگهای ۵» در ۶ اردیبهشت ۱۳۷۵ (برابر ۲۶ آوریل سال ۱۹۹۶) با امضای توافقنامه‌ای به منظور «تعمیق اعتماد نظامی در مناطق مرزی» توسط رهبران وقت کشورهای قزاقستان، جمهوری خلق چین، قرقیزستان، روسیه و تاجیکستان به وجود آمد. این کشورها مجدداً در تاریخ در ۲۴ آوریل سال ۱۹۹۷ توافقنامه‌ای به منظور «کاهش نیرو‌های نظامی در مناطق مرزی» در مسکو به امضا رساندند.
نشست‌های کشورهای عضو شانگهای ۵ در سال ۱۹۹۸ در شهر آلماتی (قزاقستان)، در سال ۱۹۹۹ در بیشکک (قرقیزستان)، و در سال ۲۰۰۰ در شهر دوشنبه (تاجیکستان) برگزار شد.
نشست این گروه در سال ۲۰۰۱ در شهر شانگهای در چین برگزار شد. در این نشست نخست کشور ازبکستان به عنوان عضو جدید پذیرفته شد که عملاً نام گروه را به «شانگهای ۶» تغییر داد. سپس در ۱۵ ژوئن سال ۲۰۰۱، سران کشورهای عضو در نشستی ضمن قدردانی از عملکرد گروه شانگهای ۵، تأسیس «سازمان همکاری شانگهای» را به هدف افزایش سطح همکاری‌ها اعلام کردند.
سران کشورهای عضو در ۱۷ خرداد ۱۳۸۱ (ژوئن ۲۰۰۲) در شهر سن پترزبورگ کشور روسیه گرد آمدند تا جزئیات اساسنامه سازمان را - شامل اهداف، ساختار و راهکار‌ها - به بحث و بررسی بگذارند. پس از این توافقنامه موجودیت سازمان عملاً از نظر حقوق بین‌المللی رسمیت پیدا کرد.
ایران در سال ۲۰۰۵ به عنوان عضو ناظر به سازمان همکاری شانگهای پیوست و یک سال بعد برای عضویت کامل در این سازمان درخواست داد. این درخواست بحث‌های زیادی را برانگیخت. تا قبل از به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب، عضویت ایران در این سازمان بعید به نظر می‌رسید.
در تاریخ ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵ این سازمان با عضویت کامل هندوستان و پاکستان موافقت نمود، ولی در ژوئیه ۲۰۱۷ با فراهم آوردن شرایط عضویت این دو کشور عمده جنوب آسیا، به سازمان همکاری شانگهای پیوستند.
سازمان همکاری شانگهای در حوزه های مختلفی نظیر امنیتی، انرژی، فرهنگی و اقتصادی فعالیت دارد. مسایل امنیتی در آسیای میانه به ویژه تروریسم، جدایی طلبی و افراطی گری عموماً دغدغه اصلی این سازمان محسوب می‌شود.
«ساختار منطقه‌ای ضدتروریسم» سازمان همکاری شانگهای در نشست ژوئن ۲۰۰۴ در شهر تاشکند در ازبکستان تهیه و تصویب شد. این سازمان در سال ۲۰۰۶ اعلام کرد که بر اساس مفاد توافقنامه منطقه‌ای، با قاچاق مواد مخدر در طول مرز‌های کشورهای عضو مبارزه خواهد کرد. گریگوری لگنینف در آوریل ۲۰۰۶ اعلام کرد که پیمان همکاری شانگهای قصد ندارد به سازمانی نظامی (مشابه پیمان ناتو یا پیمان ورشوی سابق) تبدیل شود. اما وی اذعان کرد که برای مقابله با تهدید‌های روزافزون تروریسم، جدایی‌طلبی و افراطی‌گری ممکن است نیاز به استفاده از نیرو‌های ارتش کشورهای عضو به وجود آید. در همین راستا کشورهای عضو چندین مانور مشترک نظامی به اجرا گذاشته‌اند. اولین مانور نظامی در سال ۲۰۰۳ طی دو فاز در قزاقستان و چین به اجرا درآمد.
چهارچوب توافقنامه همکاری اقتصادی کشورهای عضو پیمان نخستین بار در نشست مورخ ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۳ تهیه و به امضا رسید. در این نشست رئیس دولت چین پیشنهاد کرد که برنامه بلندمدتی برای تشکیل منطقه آزاد تجاری در سازمان تهیه شود. وی در این پیشنهاد ضمناً چندین راهکار کوتاه مدت برای افزایش سطح بازرگانی در میان کشورهای عضو ارائه داد. یکسال پس از این پیشنهاد، در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۴، سندی شامل یکصد برنامه مشخص برای افزایش سطح بازرگانی میان کشورهای عضو به امضا رسید. در نشست مسکو مورخ ۲۵ اکتبر ۲۰۰۵، دبیرکل سازمان اعلام کرد که پروژه‌های مشترک سازمان در زمینه انرژی دارای اولویت بالا هستند. این پروژه‌ها شامل کشف، استخراج و بهره‌برداری از حوزه‌های نفت و گاز، و استفاده مشترک اعضا از منابع آب شیرین می‌باشند.
دستاورد مهم دیگر این نشست توافق برای تشکیل شورای مشترک بانکی بین کشورهای عضو سازمان بود. هدف از تشکیل این شورای مشترک بانکی تسهیل در فراهم نمودن سرمایه مورد نیاز برای اجرای پروژه‌های مشترک سازمان عنوان شده‌است. در پی این توافق، نخستین گردهمایی شورای مشترک بانکی سازمان همکاری شانگهای در ۳۰ نوامبر ۲۰۰۶ در پکن پایتخت چین برگزار شد.
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟