کشور های دارای بمب اتم
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
کشور های دارای بمب اتم را از این سایت دریافت کنید.
Transferring to the website...
فهرست کشورهای دارنده جنگ‌افزار هسته‌ای
فهرست کشورهای دارنده جنگ‌افزار هسته‌ای
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کشورهای عضو پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا )
دیگر کشورها با جنگ‌افزار هسته‌ای (پاکستان، کره شمالی و هند)
کشورهایی که گمان بر این است که سلاح هسته‌ای دارند (اسرائیل)
کشورهایی که از طریق ناتو به سلاح هسته‌ای دسترسی دارند (بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند، ترکیه)
کشورهایی که درگذشته، جنگ‌افزار هسته‌ای داشتند (بلاروس، قزاقستان، اوکراین، آفریقای جنوبی)
در حال حاضر ۸ کشور مستقل آزمایش موفقیت‌آمیز جنگ‌افزارهای هسته‌ای خود را به‌طور عمومی اعلام کرده‌اند. از این میان، پنج کشور عضو پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل هستند. (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا) سه کشور پاکستان، کره شمالی و هند اما عضو پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نبوده و تصور می‌شود که جنگ‌افزار هسته‌ای دارند.[۱] به نظر می‌رسد که کشور اسرائیل نیز جنگ‌افزار هسته‌ای دارد اما این موضوع را بر اساس سیاست ابهام‌آفرینی تعمدی اعلام نمی‌کند.[۲] شواهد و مدارک دقیقی در رابطه با آزمایش جنگ‌افزار هسته‌ای توسط اسرائیل موجود نیست اما بر پایه برخی گزارش‌ها مانند گزارش انستیتو بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم پیشبینی می‌شود که اسرائیل حدود ۷۵ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای داشته باشد.[۳][۴] تا سال ۲۰۱۹ گمان می‌رود که ۱۳٬۸۶۵ کلاهک هسته‌ای در جهان وجود داشته باشد و در حال حاضر ۳٬۷۵۰ مورد از این تسلیحات در اختیار نیروهای نظامی فعال و در وضعیت عملیاتی هستند.[۵][۶] تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۹۰ درصد از مجموع تسلیحات هسته‌ای فعلی، متعلق به ایالات متحده و روسیه هستند. چندین کشور مانند بلاروس، قزاقستان، اوکراین، و آفریقای جنوبی سابقاً جنگ‌افزار هسته‌ای داشتند. اما آن را از بین برده‌اند.
همچنین کشورهای بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند و ترکیه به‌عنوان اعضای ناتو مجموعاً ۱۵۰ سلاح هسته‌ای آمریکایی را در اختیار دارند.[۷]
آمار و ارقام[ویرایش]
جدول وضعیت و تعداد جنگ‌افزارهای هسته‌ای کشورها:کشور تسلیحات تاریخ اولین آزمایش
محل اولین آزمایش
پیمان منع جامع آزمایش هسته‌ای روش شلیک تعداد آزمایش‌ها منبع
عملیاتی مجموع
۵ کشور عضو شورای امنیت
ایالات متحده آمریکا ۱۷۵۰ 5,800–6,185 ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۴۵ () الماگوردو، نیومکزیکو Signatory[۸] Nuclear triad[۹] ۱۰۵۴ [۱۰][۱۱][۱۲]
روسیه ۱۵۷۲ 6,372–6,490 ۲۹ اوت ۱۹۴۹ () سمی، جمهوری شوروی سوسیالیستی قزاقستان Ratifier[۸] Nuclear triad[۱۳] ۷۱۵ [۱۰][۱۱][۱۲]
بریتانیا ۱۲۰ ۲۰۰–۲۱۵ ۳ اکتبر ۱۹۵۲ () جزایر مونتبلو، استرالیا Ratifier[۸] دریاپایه[۱۴][الف] ۴۵ [۱۰][۱۱][۱۲]
فرانسه ۲۸۰ ۲۹۰ ۱۳ فوریهٔ ۱۹۶۰ () صحرای بزرگ آفریقا، الجزایر فرانسه Ratifier[۸] هواپایه و دریاپایه[۱۵][ب] ۲۱۰ [۱۰][۱۱]
چین نامعلوم ۳۵۰ ۱۶ اکتبر ۱۹۶۴ () لوپ نور، سین‌کیانگ Signatory[۸] Nuclear triad[۱۶][۱۷] ۴۵ [۱۰][۱۱][۱۲]
کشورهای غیر عضو پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای
هند نامعلوم ۱۶۰ ۱۸ مه ۱۹۷۴ () راجستان Non-signatory[۸] Nuclear triad[۱۸][۱۹][۲۰][۲۱] ۶ [۱۰][۱۱][۱۲]
پاکستان ۰ ۱۶۰ ۲۸ مه ۱۹۹۸ () ایالت بلوچستان Non-signatory[۸] زمین‌پایه و هواپایه[۲۲][پ] ۶ [۱۰][۱۲]
کره شمالی ۰ ۴۵ ۹ اکتبر ۲۰۰۶[۲۴] شهرستان کیلجو، استان هامگیونگ شمالی Non-signatory[۸] زمین‌پایه و دریاپایه[۲۵][۲۶] ۶ [۱۰][۱۱][۱۲]
عدم اعلام وضعیت تسلیحات هسته ای
اسرائیل ۰ ۹۰ ۱۹۶۰–۱۹۷۹[۲۷][ت] نامعلوم Signatory[۸] Suspected nuclear triad[۲۹][۳۰] نامعلوم [۱۰][۱۲]
اشتراک‌گذاری جنگ‌افزارهای هسته‌ای[ویرایش]
جنگ‌افزارهای هسته‌ای آمریکایی در اختیار اعضای ناتو[۳۱]
کشور پایگاه هوایی تعداد
ترکیه اینجرلیک ۵۰ ایتالیا اویانو ۴۰ Ghedi Torre آلمان بوشل ۲۰ هلند فولکل ۲۰
بلژیک کلاین بروگل ۲۰
مجموع ۱۵۰
اختیار فرمان استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای[ویرایش]
تصمیم‌گیری در مورد شلیک و استفاده از جنگ‌افزارهای هسته‌ای در کشورهای مختلف در اختیار اشخاص یا گروهی کوچک و محدود از مقامات سیاسی کشورها به شرح زیر منحصر شده‌است:
ایالات متحده آمریکا: رئیس‌جمهور ایالات متحده[۳۲]
روسیه: رئیس‌جمهور روسیه و طبق گزارش‌های تأیید نشده، موافقت و تأیید وزیر دفاع و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح نیز برای کنترل چگت (چمدان هسته‌ای روسیه) و شلیک تسلیحات هسته‌ای مورد نیاز و ضروری است.[۳۳]
بریتانیا: نخست‌وزیر بریتانیا
فرانسه: رئیس‌جمهور فرانسه
چین: کمیسیون مرکزی نظامی چین[۳۴]
هند: نخست‌وزیر هند
پاکستان: شورای فرماندهی ملی پاکستان[۳۵]
کره شمالی: رهبر کره شمالی
اسرائیل: نخست‌وزیر اسرائیل
جستارهای وابسته[ویرایش]
پیمان منع جامع آزمایش هسته‌ای
پروتکل الحاقی به معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای
انرژی هسته‌ای
پانویس[ویرایش]
↑ «10. World nuclear forces | SIPRI». . دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۵.
↑ «Nuclear forces — www.sipri.org». . ۲۰۱۵-۰۱-۰۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۵.
↑ Nuclear Forces, sipri.org
↑ "Calls for Olmert to resign after nuclear gaffe". (به انگلیسی). 2006-12-12. Retrieved 2021-02-05.
↑ «Wayback Machine» (PDF). . ۲۰۱۹-۰۶-۲۴. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۵.
↑ Nuclear Notebook, Bulletin of the Atomic Scientists, thebulletin.org, 2014
↑ Kristensen, Hans M.; Korda, Matt (2019-05-04). "United States nuclear forces, 2019". . 75 (3): 122–134. doi:10.1080/00963402.2019.1606503. ISSN 0096-3402.
↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ ۸٫۶ ۸٫۷ ۸٫۸ "Status of Signature and Ratification of the Comprehensive Test Ban Treaty". Archived from the original on 25 September 2011. Retrieved 13 January 2012.
↑ IISS 2012, pp. 54–55
↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ ۱۰٫۵ ۱۰٫۶ ۱۰٫۷ ۱۰٫۸ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام nuclearweapons1 وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ ۱۱٫۶ "FAS World Nuclear Forces". . April 2020. Retrieved 18 June 2020.
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟